Sačekuša ispred stana ili kancelarije, bomba pod kola ili metak u tijelo pa “ovjera” u glavu; ubica pod maskom ili u mrtvom uglu kamere, nema otisaka ni oružja, a bjekstvo trenutno i bez tragova: ovo su obilježja profesionalnih srpskih plaćenih ubistava širom Evrope, prenosi Blic.
U filmskoj priči o najvećoj krizi u sektoru bezbjednosti na Kipru, o korumpiranom policijskom čelniku, jednom planiranom i jednom izvršenom ubistvu tamošnjih kraljeva podzemlja aktivnu ulogu imale su srpske plaćene ubice. Jedan je već osuđen za ubistvo, a hapšenje dvojice – koji su pobjegli u Rusiju i Makedoniju – razriješiće do kraja ovaj slučaj ni prvi ni posljednji u kom se pokazalo da je nasilje jedan od naših najbolji izvoznih proizvoda.
Kiparski poslovi
Nedavno je još jedan kiparski slučaj dobio sudski epilog, kada su četvorica srpskih atentatora pravosnažno osuđena zbog pokušaja ubistva ukrajinskog biznismena Dimitrija Loginova. Konačnom presudom beogradskog Apelacionog suda potvrđena je osuđujuća presuda protiv grupe koju je predvodio bivši pripadnik zloglasne JSO Rajko Pantelinac Pančo (62). Pantelinac, Radovan Galetin Raša (64), Raško Mijailović (51) i Pero Đurić Rovac (50) osuđeni su pravosnažno jer su 31. maja 2011. na Kipru pokušali da ubiju ukrajinskog biznismena.
U nizu razmatranih šokantnih scenarija ubistva Loginova sud je van sumnje utvrdio dva. Prema prvom, biznismen je trebalo da bude usmrćen otrovanim šilom, ali se zbog njegove krupne građe i vještine od toga na kraju odustalo.
Detalji istrage na Kipru
Dvojica srpskih plaćenih ubica, angažovanih da u martu 2016. ubiju kiparskog šefa podzemlja Aleksisa Mavromihalisa, za ovaj posao trebalo je da budu plaćeni 100.000 eura, a ubistvo je naručeno iz zatvora u Nikoziji.
Prema drugom scenariju, na kraju i realizovanom, Galetin je izradio daljinski upaljač za eksploziv od dječje igračke helikoptera na daljinsko upravljanje, a Pantelinac je dodao 200 grama plastičnog eksploziva, pa su tako konstruisanu bombu 31. maja 2011. postavili u lanenu torbu koju su ostavili na zidu na kraju pješačke staze kojom je žrtva stalno prolazila u gradu Pilu. U eksploziji Loginov je teško ranjen, ali je preživio. Četvorka je za posao plaćena samo 10.000 eura.
Nekad i sad
Interesantno je da je nekadašnji instruktor JSO Miroslav – Miki Kurak (46), koji se i dalje nalazi u bjekstvu poslije optužbi da je neposredni ubica novinara Slavka Ćuruvije, novac stečen tim atentatom trošio na Kipru. Navodno mu je za to ubistvo plaćeno pola miliona eura.
Kurak je, kako se vjeruje, danas u Južnoj Africi, gdje mu društvo pravi i odbjegli ubica Željka Ražnatovića Arkana Dobrosav Gavrić, nekada policijski inspektor. Obojica su nastavila da se bave kriminalom i na tlu Afrike.
Miroslav Miki Kurak već godinama je nedostupan srpskim organima gonjenja. U Južnoj Africi organizuje safarije…
Ovaj profil plaćenih ubica – bivših vojnika ili policajaca – dominirao je Srbijom krajem devedesetih godina prošlog i početkom ovog vijeka.
– Za svako ubistvo potrebni su detaljna priprema, logistička podrška, plan bjekstva, oružje i oruđe za pratnju. Nerijetko metu danima prati jedan tim, a kada se utvrdi da je pogodna situacija, da je zicer, poziva se pucač da završi posao. Među pucačima i bombašima ima onih koji su prošli vojnu i policijsku obuku gdje su postali eksperti u rukovanju oružjem i eksplozivom, kaže za Blic jedan nekada istaknuti čelnik srpske policije.
Prema njegovim riječima, cijena ubistva varira u zavisnosti od toga ko je meta i koliko ljudi učestvuje u poslu. Jedino što je novo u priči o plaćenim ubicama danas je cijena, koja je s nekoliko stotina hiljada pala na nekoliko desetina hiljada eura.
Plaćenici klanova
Plaćene ubice danas se najviše koriste u okršajima zaraćenih klanova: posljednji takav slučaj na sudu je ubistvo Nikole Bojovića od klana Slobodana Šaranovića, za koje je angažovan Saša Cvetanović.
Najozloglašeniji ubica jednog srpskog klana bio je “zemunac” Sretko Kalinić Zver, koji je svoje žrtve – od Srbije i Crne Gore do obala Španije – nemilosrdno ubijao, pa ih mlio da bi uklonio tragove ubistva. Saši Cvetanoviću Pitbulu za ubistvo Nikole Bojovića plaćeno je 30.000 eura.
Tokom posljednje tri godine ubistva sa potpisom profesionalaca učestala su u sukobu dva zaraćena kotorska klana – škaljarskog i kavačkog. Obračun je upravo i počeo sačekušom i ubistvom Gorana Radomana, u februaru 2015. godine na Novom Beogradu. Uslijedili su niz likvidacija, neuspjeli atentat na vođu kavačkog klana, spektakularno ubistvo Dalibora Đurića snajperom u crnogorskom zatvoru, pa i ubistvo Aleksandra Stankovića, vođe navijača Partizana, u sačekuši kraj CZ.
Profil srpskog plaćenog ubice
Bivši vojnik ili policajac sa znatnim iskustvom u rukovanju oružjem, dolazi iz siromašne porodice, uglavnom iz periferije velikih gradova.
Način rada
Višemjesečno planiranje, praćenje mete, osmišljavanje bjekstva preko granice ili u unapred pripremljene štek stanove; koristi ili pištolj ili automat (poput “škorpiona”) s izbrisanim serijskim brojem, u skupljim akcijama snajper.
Tarifa
Nekada je cijena bila i do pola miliona eura (ubistvo Slavka Ćuruvije), mada je bilo uobičajeno nekoliko stotina hiljada eura; danas cijena varira, ali je obično oko nekoliko desetina hiljada eura (ubistvo Nikole Bojovića).
