Željko Ražnatović Arkan ubijen je početkom 2000. godine, ali njegovo ubistvo je godinama planirano. Iz dokumentacije stranih obavještajnih službi zaključuje se da je cilj određenih krugova iz državnih struktura i srpskog podzemlja bio da se Arkana što više oslabi.
Počeli su likvidiranjem većine najbližih saradnika i prijatelja, a time se oko njega stvorio prazan prostor koji otvara mogućnost atentata.
“Vodeći se ovim principom, tokom devedesetih su ubijeni mnogi oko Arkana, a riječ je o ljudima s kojima je on sarađivao ili se družio. Sve su to bili odani ljudi. Likvidacije su ga oslabile, što je na kraju, kada je praktički bio nezaštićen, dovelo do njegovog ubistva”, prenijeli su srbijanski mediji informacije iz stranih dokumenata.
Ražnatovića je ubio policajac Dobrosav Gavrić iz sela Trbušnica kod Loznice. Gavrić je od 2006. godine bio u bijegu, a 2012. godine je uhapšen u Južnoafričkoj Republici i još nije izručen Srbiji. Proces za ubistvo Ražnatovića ponovljen je nekoliko puta pred Višim sudom u Beogradu, a Gavrić, kasnije osuđen na 35 godina zatvora, pušten je iz pritvora 2006. godine i od tada je nedostupan srpskom pravosuđu.
U bijegu je i njegov pomagač Milan Đuričić Miki, dok Dragan Nikolić Gagi, jedan od junaka dokumentarnog filma “Vidimo se u čitulji”, u Zabeli kod Požarevca izdržava kaznu od 30 godina zatvora. Gagi je također bio u bijegu, ali je 2003. godine uhapšeb u Beču i izručen Srbiji.
Na mnogobrojnim suđenjima nisu utvrđeni ni motivi niti naručitelji Arkanovog ubistva, pa je tako ostalo nejasno zbog čega je policajac iz Trbušnice pucao s leđa u glavu najmoćnijeg kriminalca Srbije i osim njega ubio i Milenka Mandića Mandu i Dragana Garića, koji su sjedili s Arkanom u separeu hotelskog lobija.
Gavrić je izabran za ubistvo Arkana jer je bio izuzetno spretan, vješt u baratanju oružjem, a bio je i u dobroj fizičkoj kondiciji. Prvobitni plan ubica bio je da Arkanu ponude da kupi Audi A8 i to ispod tržišne cijene. Nakon toga su ga trebali namamiti da isproba automobil, a potom ga u tom istom automobilu ubiti.
Posao je bio gotovo pred sklapanjem, Arkan je došao do vrata hotela gdje se trebao dogovoriti s ‘prodavcima’, ali mu je nešto bilo sumnjivo pa je odustao od Audija.
Onda se prešlo na “plan B”. Gavrić je 15. januara 2000. godine nešto iza 17 sati za svega desetak sekundi uspio Arkanu ispaliti tri metka u potiljak iz pištolja “CZ 99”, a onda sa četiri metka u glavu i grudi likvidirati Mandića i Garića sa dva metka u leđa.
On je nakon trostrukog ubistva potrčao prema izlazu hotela, ali ga je nadomak izlaza iz hotela, neočekivano, dočekao metak Zvonka Mateovića, koji je osiguravao Arkanovu ženu, pjevačicu Svetlanu Ražnatović Cecu. Policajac iz Trbušnice je u općem metežu puzao na laktovima i uspio se izvući iz hotela, odakle je njega, Gagija i Mikija Golfom do bazena “11. april” u Novom Beogradu odvezao Zoran Nikolić Pegla.
Gavrić je, pogođen u bok između dvije ploče pancirke koju je nosio, a iste večeri zbrinut u privatnoj klinici u Loznici. Mediji su tada javljali da je u Loznici iste večeri viđen i džip kontraverznog biznismena i bivšeg playboya Andrije Draškovića, koji se tada spominjao i kao “kralj kokaina”. Drašković ni u jednom pravnom procesu nije spomenut kao organizator ili naručitelj Arkanovog ubistva.
Kasnije su se u medijima pojavljivale neslužbene informacije da su dan prije ubistva kod tadašnjeg šefa Državne bezbjednosti Radomira Markovića bili i Arkan i Andrija Drašković.
Penzionisani šef kriminalističke službe Mile Novaković je, međutim, prije nekoliko godina otkrio da je Arkan pred kraj bio umiješan u velike poslove s drogom. Nakon ubistva se nagađalo da je država potaknula sukob dva navodna narkobosa, koji su se osjećali daleko moćnije nego što se to državi sviđalo. Navodno je država htjela ‘očistiti’ teren za novu kriminalnu grupu koju bi bilo lakše kontrolisati, a riječ je o grupi na čijem čelu je bio Legija. Ta je grupa kasnije postala poznata kao “surčinski klan”.
Slobodan Milošević, za kojeg se često govorilo da je on naručitelj Arkanovog ubistva, u intervjuu kojeg je dao krajem 2000. godine, nakon pada s vlasti, ogradio se od Arkanovog ubistva i za Arkanovu likvidaciju optužio zapadne sile.
“Ubili su jednog Arkana”, rekao je tada Milošević, i obrazložio da je to ubistvo bilo dio pripreme za promjenu vlasti u Srbiji, jer su zapadne sile “znale da je Arkan patriot” koji bi mogao odigrati značajnu ulogu u odbrani vlasti u događajima poput 5. oktobra, dana velike pobune protiv Miloševića u Srbiji. Ovi novi dokumenti bi, pak, mogli baciti sumnju na Slobine tvrdnje da ga je likvidirao vanjski neprijatelj. U nastavku pročitajte kako su smaknuti najbliži saradnici zloglasnog ratnog zločinca, prije nego što je i sam Arkan ubijen.
RADE ĆALDOVIĆ ĆENTA (47) ubijen 15. februara 1997. u Beogradu
bio dobro poznat u beogradskom podzemlju
devedesetih osuđivan za iznudu novca, ucjene, razbojništva, krađe i silovanja
ubice nikad nisu pronađene
zajedno s njim ubijena je i Maja Pavić, Cecina vjenčana kuma
RADOVAN STOJIČIĆ BADŽA (46) general srpske policije
komandant Teritorijalne odbrane Slavonije, Baranje i zapadnog Srijema 1991. godine
fotografisao se s Arkanom 1991. u Erdutu
ubijen 11. aprila 1997. u restoranu Mama mija u centru Beograda
ubistvo nije rasvijetljeno
ZORAN STEVANOVIĆ (36) uhapšen s Arkanom u Dvoru na Uni
obavljao “posebne zadatke” za Arkana
ubijen 30. avgusta 1997.
VUKAŠIN GOJAK VULE (42) Arkanov tjelohranitelj
oficir Srpske dobrovoljačke garde
vlasnik diskoteke Ric
ubijen 7. septembra 1997. godine
BOJAN PETROVIĆ (36) član zloglasnog voždovačkog klana
odležao pet godina zbog ubistva
ubijen 28. februara 1998. godine
DRAGAN JOKSOVIĆ JOKSO (42) jedan od najboljih Arkanovih prijatelja
ubijen 4. februara 1998. u Stockholmu
ZORAN ŠIJAN (35) vođa surčinskog klana
suprug pjevačice Goce Božinovske
ubijen krajem 1999. godine s 18 metaka
DARKO AŠANIN (42) bokser
rođak ministra Pavla Bulatovića ubijenog 2000. godine
ubijen u ljeto 1998. godine na Dedinju
