Na današnji dan 1910. godine u Bosanskom Petrovcu rođen je Skender Kulenović, jedan od najvećih književnika koje je BiH imala u svojoj historiji.
U rodnom gradu je završio osnovnu školu, a potom nakon naglog osiromašenja porodice (agrarna reforma) prelazi u majčino rodno mjesto Travnik, gdje je od 1921. do 1930. godine kao vanredni učenik pohađao Jezuitsku gimnaziju.
U trećem razredu gimnazije javio se sa prvim književnim radom (Soneti ocvale primule). Od 1930. godine studirao je pravo na Sveučilištu u Zagrebu. 1933. postaje član SKOJ-a, a 1935. i član KPJ.
Sarađivao je sa brojnim listovima i časopisima, a 1937. godine sa Hasanom Kikićem i Safetom Krupićem pokreće u Zagrebu muslimanski časopis Putokaz.
Početkom Drugog svjetskog rata 1941. godine stupio je u Prvi partizanski odred Bosanske krajine. Bio je član AVNOJ-a i ZAVNOBiH-a, a u ratu piše poeme, uređuje listove Krajiški partizan, Bosanski udarnik, Glas i Oslobođenje.
Od 1945. do 1947. obavljao je fnkciju direktora drame Narodnog pozorišta u Sarajevu, uređivao je Novo doba, Pregled, Književne novine i Novu misao. Od 1950. do 1953. bio je sekretar Narodne skupštine FNRJ, a poslije zabrane Nove misli je kažnjen i postavljen za korektora u Borbi. 1955. godine prelazi u Mostar na mjesto dramaturga Narodnog pozorišta, jedno vrijeme bio je i urednik u beogradskoj Prosveti.
Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja, između ostalih Dvadesetsedmojulske nagrade SRBiH (1971) i nagrade AVNOJ-a (1972). Bio je član SANU, ANUBiH i JAZU.
Umro je 25. januara 1978. godine u Beogradu.
Najpoznatija književna djela Skendera Kulenovića su; Stojanka majka Knežopoljka, poema, 1945.; komedije (Djelidba, Večera, A šta sad?), 1947.; “Ševa”, poema, 1952.; Soneti, 1968.; Divanhana, pripovijetke, 1972.; Gromovo đule, priče za djecu, 1975.; Ponornica, roman, 1977.
